Hoofdconciërge PCC Oosterhout ‘Ad’ neemt afscheid

Parelserie – Ad van der Hulst, hoofdconciërge PCC Oosterhout

Een markant persoon verlaat het PCC. De hoofdconciërge van PCC Oosterhout is na 23 jaar met pensioen gegaan. Ad van der Hulst, bij alle leerlingen en docenten gewoon bekend als ‘Ad’ heeft afscheid genomen.

Ad vertelt dat hij eigenlijk al langer dan 23 jaar voor het PCC werkt. ‘Ik ben in 1999 begonnen. Eerst een jaar op proef in Bergen, waar ik startte als conciërge en later als TOA bij mevrouw Ten Kloese, bij scheikunde en natuurkunde. Maar mijn loopbaan liep iets anders. We gaven examentraining aan vierdejaars leerlingen van de mavo. Toen werd in 2001 het juniorcollege in Bergen gestart, dus was de examentraining niet meer nodig. Er waren geen vacatures voor een TOA op een andere vestiging. Ik werkte korte tijd als conciërge in Heiloo en Bergen, waarna de vacature ontstond voor hoofdconciërge op PCC Oosterhout. Ik werd gevraagd of ik hier wilde komen werken, werd aangenomen en kreeg het hele ondersteunende personeel en de schoonmakers onder mij om leiding aan te geven. Ik heb verbouwingen geregeld, offertes gemaakt en alle inkoop gedaan voor deze en de andere vestigingen.’

Veel vrijheid
‘Wat me is bijgebleven is dat ik altijd met directeuren heb kunnen werken die me heel veel vrijheid gaven, ik mocht zelf beslissingen nemen. Als de directeuren werk bij mij neerlegden, dan wisten ze dat het goed kwam. Ik vind het PCC een hele sociale en begripvolle werkgever, problemen kon ik bespreekbaar maken en zeker ook op sociaal vlak werden zaken heel netjes opgelost. Ik heb hier met heel veel plezier gewerkt. Het laatste jaar besteedde ik veel uit, waardoor ik meer aan de zijlijn ben gaan staan. Ik ben iemand die alles wil weten en ik weet ook alles, maar ik had geen meerwaarde meer. Daarom is het goed dat ik nu stop.’

‘Voor de kinderen vind ik dat er heel veel leuke activiteiten moeten zijn’
‘We hebben heel veel leuke activiteiten georganiseerd voor de kinderen, bijvoorbeeld kamp, survival en activiteiten buitenshuis. Ik vind dat deze activiteiten er volop voor de kinderen moeten zijn en die zijn er te weinig. Leraren hebben het allemaal druk, net als de directeur en het onderwijsondersteunend personeel. Het zou mooi zijn als er veel meer buitenshuis gebeurt, bijvoorbeeld beurzen bezoeken, waar de leerlingen wijs van worden en evenementen voor de techniek waar ze blij van worden. Ze moeten niet alleen in de schoolbanken zitten. Ik koester mooie herinneringen aan het survivalkamp, dat we een aantal jaar samen met collega’s organiseerden. Met 75 leerlingen vertrokken we met de bus naar de Ardennen, we zijn ook naar Elba geweest. Een weekje weg met de kinderen, die dan totaal anders waren. Dat doen we al een aantal jaar niet meer, maar we hebben het er nog over!’

‘Meedoen in de maatschappij, dat is waar we het voor doen’
De kinderen houden me jong. Ze mogen een mening hebben, maar op een normale manier. De meeste zijn leuk, natuurlijk is er altijd een categorie waar je achteraan loopt, maar ook die moeten opgevangen en begeleid worden, zodat ze in de maatschappij mee kunnen doen. We zijn hier namelijk wel bezig om ze een diploma te laten behalen! Het PCC stond bekend als strenge school, maar wel rechtvaardig en ook direct. Bij mij was het altijd heel duidelijk, dit is het en niet anders. Daar kan je het wel of niet mee eens zijn. Daar bereikte ik veel respect mee, dat moet je afdwingen. De kinderen mogen me Ad noemen, zolang ze het met respect gebruiken.’

‘De taal van de kinderen spreken’
‘Ik heb 7800 leerlingen een diploma zien behalen! De laatste jaren zag ik kinderen op school waarvan de ouders hier ook op school hebben gezeten. De taal van de kinderen spreken en ook naar ze luisteren is heel belangrijk. En goed kijken, waarom doet het kind zo? Er zit altijd iets achter, de thuissituatie speelt mee en het kind geeft signalen. Ik heb een signalerende functie gehad en we hebben er samen altijd voor gezorgd dat de leerling werd begeleid en dat er hulp kwam als dit nodig was. Ik heb hier heel veel van geleerd. Een tip voor collega’s: wees een met de kinderen en hoe ze ook zijn, zet de kinderen altijd centraal. Ga voor de kinderen, ook al zie je iemand waarvan je denkt dat het niks wordt. Ik kwam eens een oud-leerling tegen die zonder diploma het PCC had verlaten. Hij vertelde me dat hij zijn eigen scooterzaak was gestart. Dat vind ik een mooi succesverhaal. Probeer altijd te blijven lachen en er een feestdag van te maken, dat heb ik altijd gedaan. In de rol van conciërge was ik dienstbaar. Een docent heeft iets nu nodig, maar ook de leerling. Als ik bijvoorbeeld een kluisje moest openmaken, dan deed ik dat als het nodig was. Als ondersteuner ben je er om de boel aan de gang te houden, zonder conciërge en ondersteuners draait de school niet.’

Gastheer
‘Ik was op de vestiging de gastheer en heb allerlei mensen mogen ontvangen. Ik vond het daarbij belangrijk om er zelf altijd netjes uit te zien. Mij zag je nooit in een korte broek of met teenslippers. Mensen van buiten die kwamen eten, externen die gastlessen geven, mdo-gesprekken, bemiddelingsgesprekken met afdelingsleider en ouders, vertegenwoordigers. Hier komen veel bezoekers, zeker vanwege het servicebureau en het college van bestuur op deze vestiging.’

Toffe school
‘Als je kinderen spreekt die hier op school hebben gezeten en die zeggen dat ze het leuk hebben gehad op school, daar doe ik het voor. Ik denk wel dat het PCC voor de kinderen een hele toffe school is. Voor mij gaat het boek nu dan echt dicht. Ik heb de diploma-uitreiking bijgewoond van de leerlingen hier en dat zag ik echt als het einde van mijn verhaal bij het PCC. Het is goed zo.’